- ۴ نظر
- ۱۱ اسفند ۹۴ ، ۰۱:۱۷
انواع دعوت
دعوت زبانى:
برخی از دعوتها، زبانی و صریح میباشد که در قرآن کریم نیز آیاتی با لفظ «قل» یعنى بگو، آغاز
می شود. ما نیز باید در برخی موارد به وسیله زبان دعوت کنیم.
دعوت عملى:
گاهی نباید از زبان و صراحت استفاده کنیم بلکه باید از طریق عمل و رفتار خود، برخی موارد را متذکر شویم. قرآن میفرماید: «و ثیابک فطهّر»(1)؛ لباس خود را تطهیر کن (تا دیگران نیز با دیدن شما، لباسهای خود را تطهیر کنند).
دعوت مستقیم:
گاهی باید دعوت به صورت مستقیم باشد. قرآن میفرماید: «أقیموا الصّلوة» (2)؛ به طور مستقیم به مردم بگو: نماز به پا دارید.
دعوت غیرمستقیم:
گاهی دعوت غیر مستقیم است که در قرآن نیز با بیان داستانهایی، مواردی به صورت غیرمستقیم به ما تذکر داده شده است. مثلاً وقتى قرآن مىگوید: برادران حسود، یوسف را به بهانه بازى بردند و او را در چاه انداختند، دعوتی که امکان دارد توسط شیطان صورت بگیرد!
دعوت جمعى:
گاهی باید مطلبی را به صورت دسته جمعی متذکر شد نه فردی. قرآن میفرماید: «و کان رَسولاً نَبیّاً»(3)؛ پیامبران، مأمور به دعوتِ عموم مردم بودند.
دعوت خصوصى:
گاهی هم دعوت باید خصوصی و شخصی باشد. قرآن در این باره میفرماید: «و کان یَأمر أهله بِالصّلوة»(4)؛ پیامبر موظّف است خانواده خود را به نماز دعوت کند.
دعوت همسر و فرزند:
گاهی دعوت را باید از خانواده و نزدیکان خود آغاز کنیم. خدای متعال میفرماید: «قل لازواجک و بَناتک»(5)؛ اى پیامبر! به همسران و دخترانت بگو ... .
دعوت فامیل:
گاهی دعوت فراتر میرود و باید به فامیل و اقوام نیز کشیده شود. مثل این که خداوند میفرماید: «و أنذر عَشیرتک الاقربین»(6)؛ بستگان نزدیکتر را هشدار ده.
دعوت هموطنان:
بعضی اوقات پس از دعوت خانواده و اقوام باید پا را فراتر نهیم و هممیهنان را دعوت به نیکی کنیم. مثل این که خداوند به پیامبر فرمان داد: «لِتُنذر اُمّ القُرى و مَن حَولها»(7)؛ مردم مکه و اطراف آن را هشدار ده.
دعوت جامعه بشریّت:
و گاهی نیز مسئولیت خیلی سنگین میشود و دعوت، حکم جهانی پیدا میکند: «اِنّى رسول الله الیکم جَمیعاً»(8)؛ من به سوى همه شما فرستاده شدهام.
آرى، غوّاصى که به دنبال لؤلؤ و مرجان است و صیّادى که به دنبال صید ماهى است، نباید تلاش خود را به یک گوشه دریا و به یک ماهى و لؤلؤ متمرکز کند.
افرادى که به دنبال به دست آوردن سود بیشترى هستند، عمر خود را در داد و ستد یک کالا تلف نمىکنند.
چگونگی شکر
در کلام معصومین(علیهالسلام)، شکرگزاری به شکلهای گوناگون مطرح گردیده است که در تناسب با ایمان (زبانی، قلبی و جوارحی) شکر نیز به انواع شکر زبانی، شکر قلبی و شکر رفتاری تقسیم شده است.
شکر زبانی:
الف) سپاس و حمد خداوند سبحان: امام صادق(علیهالسلام) میفرماید:
تمام شکر گفتن همین جمله است: الحمدلله ربالعالمین
ب)بازگویی نعمت: امام صادق(علیهالسلام) در تفسیر و معنای این آیه (و اما بنعمه ربک فحدث؟) (18) میفرماید:
یعنی آن کس که به تو احسان کرده، نعمت داده، برتری بخشیده و عطا نموده است، حق او و دین او و آنچه را به تو عطا فرموده و نعمت داده بازگو
شکر قلبی:
امام صادق(علیهالسلام) میفرماید:
خدا به هر کس نعمتی دهد و او آن را از ته دل بفهمد شکرش را ادا کرده است
شکر رفتاری:
الف) دوری از محرمات: شکر عملی، استفاده صحیح از نعمت است و همین استفاده صحیح نشانه صداقت فرد در ایمان اوست. به کار نگرفتن استعدادها و نعمتهای خدادادی در راه صحیح، کفران نعمت محسوب میشود که شاخهای از کفر است. امام صادق(علیهالسلام) میفرماید:
شکر نعمت همان دوری از محرمات است.(22)
ب) انجام تکلیف: امام صادق(علیهالسلام) در بیان حد شکر میفرماید:
حد شکر این است که اگر برای خدا در نعمتی که به تو داده حقی باشد آن حق را بپردازی
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) روایت شده که فرمود :
«کسى که والدین خود را بیازارد مرا اذیت کرده و کسى که مرا بیازارد خداى را آزرده و کسى که خدا را بیازارد ملعون است
از حضرت امام صادق (علیه السلام) روایت شده که : «کسى که به پدر و مادرش از روى غیظ بنگرد در حالى که والدین بر او ستم کرده باشند خداوند نماز او را نمى پذیرد
روایت شده که مردى خدمت حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) آمد ، عرض کرد :
کار زشتى نبوده مگر این که من انجام داده ام. آیا براى من توبه اى هست ؟
حضرت فرمود : برو به پدرت نیکى کن تا کفاره گناهانت گردد. چون آن شخص رفت ، فرمود : اگر مادرش زنده بود نیکى به او بهتر بود
اى رسول خدا به چه کسى نیکى کنم ؟ فرمود : به مادرت.
عرض کرد ، بعداز او به چه کسی ؟
فرمود : به مادرت.
براى سومین بار عرض کرد : بعد از او به چه کسی ؟
باز فرمود : به مادرت.
و در چهارمین بار ، وقتى این سوال را تکرار کرد ، فرمود : به پدرت
🔴 جمله ای که خواب را از چشمانتان میگیرد
✅کلام گهربار علی علیه السلام :
🔹"ما لابن آدم و الفخر، أوله نطفه، و آخره جیفَه، لا یرزق نفسه، و لا یدفع حتفه"
⭕️ آدمیزاده را چه جای فخرفروشی
که در آغاز نطفه ای است و در پایان لاشه ای
به تن خویش، روزی رسان نباشد و در رویارویی با مرگ، کمترین ایستادگی نتواند
✅ جمله ای دیگر از امیر بیان علیه السلام:
🔹" وَضْع فخرک، وَ احْطُط کِبْرَکَ، وَ اذْکُر قبرک، فَاِنّ علیه ممرک و کما تدین تدان، و کما تزرع تحصد … لایتخاحزون و لایتناسلون و لایتزاورون و لایتجاورون
⭕️ فخرفروشی را کنار بگذار
و از مرکب تکبر به زیر آی
به یاد قبرت باش که گذرگاه تو به سوی عالم آخرت از آنجاست
همانگونه که به دیگران جزا میدهی به تو جزا خواهند داد
و همانگونه که بذر می افشانی درو خواهی کرد
و آنچه امروز از پیش می فرستی فردا بر آن وارد خواهی شد
پس برای خود در سرای دیگر جائی مهیا ساز