سوره مائده آیه 105

تضاد این آیه با امربه معروف و نهی از منکر!

در آیه فوق مى خوانیم:

اى کسانى که ایمان آورده اید شما مسئول خویشتنید، اگر شما هدایت یافتید گمراهى دیگران (اعم از نیاکان، یا دوستان و بستگان هم عصر شما) لطمه اى به شما نخواهد زد

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا عَلَیْکُمْ أَنْفُسَکُمْ لایَضُرُّکُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَیْتُمْ

 

آیه با صراحت مى گوید: شما مواظب و مراقب خود باشید، گمراهى دیگران بر شما زیانى وارد نمى کند، بر این اساس هر کس خود مى داند و عملش، هیچ کس نباید به دیگرى کارى داشته باشد.به همین جهت، پیرامون این آیه سر و صداى زیادى براه انداخته، بعضى چنین پنداشته اند: میان این آیه و دستور «امر به معروف» و «نهى از منکر» که از دستورات قاطع و مسلّم اسلامى است یک نوع تضاد وجود دارد

 

 زیرا این آیه مى گوید:

 شما مراقب حال خویشتن باشید، انحراف دیگران اثرى در وضع شما نمى گذارد

 

اوّلاً: آیه مورد بحث مى فرماید حساب هر کس جدا است و گمراهى دیگران مانند نیاکان و غیر نیاکان، لطمه اى به هدایت افراد هدایت یافته نمى زند، حتى اگر برادرِ هم باشند و یا پدر و فرزند، بنابراین شما از آنها پیروى نکنید و خود را نجات دهید

 

ثانیاً: این آیه اشاره به موقعى مى کند که امر به معروف و نهى از منکر کارگر نمى شود، و یا شرائط تأثیر آن جمع نیست.گاهى بعضى از افراد در چنین موقعى ناراحت مى شوند که با این حال، تکلیف ما چیست؟قرآن به آنها پاسخ مى دهد که: براى شما هیچ جاى نگرانى وجود ندارد

 

زیرا وظیفه خود را انجام داده اید، و آنها نپذیرفته اند و یا زمینه پذیرشى در آنها وجود نداشته است، بنابراین، زیانى از این ناحیه به شما نخواهد رسید.این معنى در حدیثى که در بالا نقل کردیم و همچنین در بعضى از احادیث دیگر نقل شده است که از پیامبر(صلى الله علیه وآله)درباره این آیه سؤال کردند فرمود:

 

اِیْتَمِرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ تَناهَوا عَنِ الْمُنْکَرِ فَإِذا رَأَیْتَ دُنْیا مُؤْثِرَةً وَ شَحّاً مُطاعاً وَ هَوىً مُتَّبِعاً وَ إِعْجابَ کُلِّ ذِى رَأْى بِرَأْیِهِ فَعَلَیْکَ بِخُوَیْصَةِ نَفْسِکَ وَ ذَرْ عَوامَهُمْ

 

امر به معروف کنید و نهى از منکر، اما هنگامى که ببینید، مردم دنیا را مقدم داشته، بخل و هوا بر آنها حکومت مى کند و هر کس تنها رأى خود را مى پسندد (و گوشش بدهکار سخن دیگرى نیست) به خویشتن بپردازید و عوام را رها کنید

نورالثقلین جلد اول صفحه 684

 

در هر حال شک نیست، که مسأله امر به معروف و نهى از منکر از مهم ترین ارکان اسلام است که به هیچ وجه نمى توان شانه از زیر بار مسئولیت آن خالى کرد، تنها در موردى این دو وظیفه ساقط مى شود که امیدى به تأثیر آن نباشد و شرایط لازم در آن جمع نگردد.این احتمال نیز وجود دارد که یکى از موارد مراقب خود بودن، امر به معروف و نهى از منکر است، بنابراین براى حفظ خود باید انجام داد، اما اگر نپذیرفتند در آن صورت زیانى بر ما وارد نخواهد شد

 

سوره الحاقه آیه 34

چگونه به #فقیر کمک نماییم؟!

به هنگام کمک رسانی به فقیر از #ریا و هرگونه خودنمایی پرهیز نمایید

و کسانی که اموال خود را برای نشان دادن به مردم انفاق می کنند و به #خدا و قیامت اعتقاد ندارند (همنشین شیطانند) و کسی که #شیطان همنشینش باشد، پس او بد همنشینی است.
سوره نساء، آیه 38

از رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) در این باره روایت شده است که حضرت فرمود: همانا بدترین چیزی که بر شما می ترسم شرک #اصغر است. عرض کردند: شرک اصغر چیست؟! حضرت فرمود: ریا، خداوند عزوجل در روز قیامت وقتی که پاداش بندگان را می دهد، به ریاکاران می فرماید: شما بروید نزد کسانی که برای آنها ریا کردید و ببینید که آیا پاداش شما نزد آنهاست؟ یا خیر؟

اینکه #پیامبر رحمت (صلی #الله علیه و آله) انسان ریاکار را مشرک معرفی می نماید از این جهت که هدف او از انجام کارهای نیک جلب رضایت خداوند بی همتا نیست، بلکه او درصدد جلب #توجه مردم است و قصدش این است که اسمش بر سر زبانها قرار گرفته و همه از او تعریف و تمجید نمایند و لذا نامگذاری او به مشرک، کاملاً بجا و این اسم زیبنده او خواهد بود

بی منت و بدون هرگونه #اذیت و آزاری کمک نمایید

رسول گرامی اسلام حضرت خاتم الانبیاء محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله) در بیانی زیبا در این باره می فرماید
. کسی که به مؤمنی نیکی نماید سپس با سخن او را آزار دهد، یا منتی بر او گذارد، به یقین که خداوند #صدقه او را باطل کرده است

اشخاصی که به فقیر کمک می نمایند و سپس با خصلت زشت و غیر انسانی منت گذاشتن، عمل نیک خود را نابود می سازند باید بدانند که هدف از دستگیری از فقرا این است که باری از دوش #خسته فقیر برداشته و مرهمی باشیم بر #زخم سوزان دل فقیر

مخفیانه و به دور از هرگونه هیاهوی تبلیغاتی کمک نمایید

امام صادق ع :
ای عمار قسم به خدا، صدقه پنهانی بهتر است از صدقه آشکار و نیز به خدا قسم، #عبادت پنهانی بهتر است از عبادت آشکار

در تمام ادیان الهی  به ویژه دین کامل و بی نقص اسلام، انسان از احترام و کرامت ویژه ای برخوردار است. پیامبر عزیز اسلام (ص) و امامان عزیزمان، اگر می خواستند به نیازمندی، کمکی نمایند، آنقدر دقیق و حساب شده این کار را انجام می دادند که اصلاً کسی متوجه نمی شد

از بهترین اموال خود به فقیر بدهید

ای کسانی که ایمان آورده اید از بهترین آنچه بدست آورده اید و از آنچه از زمین برایتان برآورده ایم انفاق کنید و چیزهای پست را که خودتان جز با چشم پوشی نمی پذیرید برای انفاق منظور نکنید و بدانید که خدا بی نیاز ستوده است.
سوره بقره، آیه 267

 

سوره یوسف آیه 64

کلبه سوخته ی ما!

به خدا اعتماد کنیم!

تنها بازمانده ی یک کشتی شکسته به جزیره ی کوچک خالی از سکنه ای افتاد. او با دلی لرزان دعا کرد که خدا نجاتش دهد. اگر چه روزها افق را به دنبال یاری رسانی از نظر می گذراند کسی نمی آمد

سر انجام خسته و از پا افتاده موفق شد از تخته پاره ها کلبه ای بسازد تا خود را از عوامل زیان بار محافظت کند و دارا یی های اندکش را در آن نگه دارد

اما روزی که برای جستجوی غذا بیرون رفته بود’ به هنگام برگشتن دید که کلبه اش در حال سوختن است و دودی از آن به سوی آسمان میرود. متاَسفانه بدترین اتفاق ممکن افتاده و همه چیز از دست رفته بود

از شدت خشم و اندوه در جا خشکش زد.فریاد زد: “خدایا تو چطور راضی شدی با من چنین کاری بکنی؟”

صبح روز بعد با بوق کشتی ای که به ساحل نزدیک می شد از خواب پرید. کشتی ای آمده بود تا نجاتش دهد. مرد خسته ‘ از نجات دهندگانش پرسید: “شما ها از کجا فهمیدید من در اینجا هستم؟”

آنها جواب دادند: ”‌ ما متوجه علایمی که با دود می دادی شدیم.”
وقتی اوضاع خراب می شود نا امید شدن آسان است. ولی ما نباید دلمان را ببازیم چون حتی در میان درد و رنج دست خدا در کار زندگی مان است
پس به یاد داشته باش : دفعه ی دیگر اگر کلبه ات سوخت و خاکستر شد ممکن است دود های برخاسته از آن علایمی باشد که عظمت و بزرگی خدا را به کمکمی خواند

غرض اینکه به کار خود بیندیشیم که کجای کار ایراد دارد، اگر گیری در کار وجود دارد با توکل به خدا بر طرف کنیم و مقیاس کار را قرآن و فرمایشات اهل‌بیت «علیهم‌السلام» قرار دهیم که کارگشاست


قطعا نارسایی‌هایی در زندگی همه وجود دارد، این نارسایی‌ها علت‌های مختلفی دارند؛ بعضی وقت‌ها برای این است که ما راه را اشتباه می‌رویم!

توکّل و تکیه کردن به خدا و دعا کردن اصل قضیه است و مقدم بر هر چیزی است، اما برای رسیدن به موفقیت باید تلاش کرد باید دل قوی داشت به تکیه گاه محکمی چون خدا که هیچ چیز در این عالم نیست که یارای تقابل با او را داشته باشد .

معنای توکل این است که انسان یقین کند، سود و زیان و بخشش و حرمان، به دست مردم نیست و باید از آنها ناامید بود و اگر بنده ای به این مرتبه از معرفت و شناخت برسد که جز برای خدا کاری انجام ندهد، و به کسی جز او امیدوار نباشد و از غیر او نترسد و غیر از خدا، چشم طمع به کسی نداشته باشد، این همان توکل بر خداست

 

سوره شوری آیه 25

شاید این دیالوگ بارها در ذهن شما هم اتفاق افتاده باشد:

«- نه ، گناهه ، من انجام نمی دهم!

- کی گفته گناهه ... تو قصدت این نیست ... اصلا این حرفا چیه ؟ ... توبه می کنی ! ... خدا بخشنده است ...

- نه چند بار ... دیگر روی بخشش خواستن ندارم

- قول  میدهم این بار آخر باشه !! بعدش توبه کن و آدم خوبی بشو !!

این از محالات است! و از کجا معلوم که این گناه مرز بین سعید و شقی بودن شما نباشد؟ و یا این عمل آخرین عمل شما نباشد؟

البته سند روایی هم دارد:

عمر بن سعد، شبی را از ابن زیاد مهلت گرفت تا فکر کند و آخر به این نتیجه رسید که این گناه (قتل اباعبدالله علیه السلام) را انجام می دهد و به حکومت ری می رسد و بعد توبه می کند!!

به بیان دیگر با خود گفت این آخرین گناه تو خواهد بود و بعد توبه می کنی و ...!

اما آیا موفق شد؟!

اگر همین الان تصمیم گرفتید که یه خلوتی با خدا داشته باشید و از گذشته تان توبه کنید، این مطالب را از دست ندهید.

 

برای توبه کردن مراحل خاصی لازم است؟

توبه همان پشیمانی واقعی از گناه و تصمیم برای  ترک گناه است  و تکرار نکند و اینکه پشیمانی قلبی مان را چطور به خدا نشان بدهیم. هر کس بیانی دارد، یکی می گوید خدایا ببخش. یکی می گوید خدا پشیمانم و ذکر استغفرالله را بکار می‌برد.

انسان وقتی از گناهان گذشته پشیمان می شود و تصمیم می گیرد که، دیگر تکرار نکند ؛ البته حق الناس را ادا می کند و حق الله را هم ادا می کند،  سعی می کند گناهان قبلی را با عبادت و رفتارهای خوب جبران کند و این یک توبه و توبه نصوح می شود که به تعبیر قرآن: یا ایهاالذین امنوا توبوا الی الله. ای کسانی که ایمان آورده اید توبه نصوح داشته باشید.

برای توبه نیامدند، آداب و قوانینی و مراحلی را مطرح کنند که بهانه، دست گناهکاران بیفتد و توبه را عقب بیندازند.

یک توصیه هایی برای بهتر شدن توبه، از اولیاء الله داریم ولی جزء قوانین توبه نیست تا اینکه توبه تأخیر نیفتد. چرا که عمر ما معلوم نیست. لذا هر لحظه ای، هر زمانی و هر موقعیتی می توانید توبه کنید.

استغفار را جدی بگیریم. وقتی انسان به فکر گناه می افتد باید استغفار کند. روایت داریم: خودتان را با استغفار معظر کنید تا بوی نامطبوع گناه شما را مفتضح نکند. از استغفار غافل نشوید

مهم این است که برسد به بن بست و بفهمد خدا دوستش ندارد و برگردد. حالا می خواهد توی ماشین باشد، در کلاس و یا خانه باشد، فرقی نمی کند. یک لحظه است. برای اینکه به تاخیر نیفتد، نیامدند پیچیده اش بکنند و دست و پا گیر بشود.

البته لحظه ای که توبه میکند و پشیمان میشود، اشک و آه و تضرع هم داشته باشد این خیلی بهتر است و هر چه این آه و ناله، سوزناک تر و داغ تر باشد، انقلاب درونی تر است.

چه کنم که در توبه کردنم ثابت قدم باشم و به سراغ گناهان قبلی نروم؟

از استرس های زمان گناه یاد کنیم. گناه استرس می آورد. انسان وقتی گناه می کند منتظر بلاست. یکی از علل نزول بلا گناه است. انسان وقتی توبه می کند آرامش پیدا می کند. مواظب القائات شیطان باشیم که در شما یاس ایجاد نکند. سعی کنیم که بیکار نباشیم و با فکر گناه مقابله کنیم.

حضرت علی (علیه السلام) می فرماید: کسی که زیاد فکر می کند به سمت گناه کشیده می شود. حضرت عیسی فرمود: موسی شما را از گناه نهی کرد من شما را از فکر گناه نهی می کنم.

 

زمینه های گناه را از بین ببرید

اگر با دوستانی گناه می کردیم دیگر با آنها ارتباط نداشته باشیم و باید ابزار گناه را از بین ببریم. اگر اینترنت و کامپیوتر یا موبایل ابزار گناه ما بوده است آنها را فراموش کنیم. در زمان مشخصی کار مشخصی بکنیم که این اراده ی ما راقوی می کند.

ارتباط خودمان را با خدا قویتر کنیم کتاب هایی در مورد معاد مطالعه کنیم به یادمرگ باشیم و جبران کنیم. در دعا داریم: آه از کمی توشه و طولانی بودن راه.

استغفار را جدی بگیریم. وقتی انسان به فکر گناه می افتد باید استغفار کند.

کانال تلگرام آیه گرافی

سوره حشر آیه 19

کسی که نه به یاد خداست و نه به فکر خود ، از ارتکاب هیچ عمل خلاف وگناهی روی گردان نیست ، مثل چنین شخصی مانند کسی است که در مسیرهای خطرناک و پرتگاه های مخوف ، بر مرکبی چموش - آن هم بی لگام و افسار - سوارشود و هر لحظه ممکن است به دره ای هولناک سقوط کند و هلاک شود

خود را از همه امتیازات و مواهب مخصوص اهل ذکر محروم می کند و از آنها بهره ای نخواهد داشت

حضرت علی بن ابی طالب - علیه آلاف التحیة و الثناء - در خطبه ای اهل ذکر را بسیار نیکو وصف کرده است

بی گمان برای ذکر و یاد خدا اهلی است که دنیا را با آن معاوضه نموده . ایام زندگی را با یاد او سپری می کنند ودر گوش غافلان ندا در می دهند و آنان را از محرمات الهی باز می دارند . مردم رابه اجرای عدالت فرا می خوانند و خود نیز بدان پای بندند و آنان را از کارهای زشت باز می دارند و خود نیز از آنها اجتناب می کنند . در حالی که هنوز در دنیا به سرمی برند گویی دنیا را پیموده و به آخرت رسیده اند و امور مربوط به آن را از نزدیک مشاهده کرده اند

اکنون ای عزیز ! خوب تامل کن و بنگر در طول شبانه روز چقدر به یاد خدایی و تا چه اندازه دلت متوجه خداست و تا چه حد در کارها خدا را در نظر داری ؟ آیا از آنانی که مصداق فرموده امیر مؤمنان علی علیه السلام هستند ؟ یا از آنانی که در فکر ودلشان همه چیز هست جز یاد خدا و مراعات همه چیز و همه کس را می کنند

جز مراعات خدا ؟

اگر از گروه اولی خوشا به حالت و گوارایت باد دولت و غنیمتی که خداوند به تو ارزانی داشته و خواهد داشت ؛ گوارایت باد بهجت و سروری که نصیبت شده و خواهد شد . ولی اگر خدای ناکرده از گروه دومم ، بدا به حالم و وای بر من از افتضاحی که برای خود به بار آورده ام و خواهم آورد . وای بر من ! از حسرت وندامتی که در قیامت بدان دچار خواهم شد و از آن راه گریزی نخواهم داشت