سوره یوسف آیه 64

کلبه سوخته ی ما!

به خدا اعتماد کنیم!

تنها بازمانده ی یک کشتی شکسته به جزیره ی کوچک خالی از سکنه ای افتاد. او با دلی لرزان دعا کرد که خدا نجاتش دهد. اگر چه روزها افق را به دنبال یاری رسانی از نظر می گذراند کسی نمی آمد

سر انجام خسته و از پا افتاده موفق شد از تخته پاره ها کلبه ای بسازد تا خود را از عوامل زیان بار محافظت کند و دارا یی های اندکش را در آن نگه دارد

اما روزی که برای جستجوی غذا بیرون رفته بود’ به هنگام برگشتن دید که کلبه اش در حال سوختن است و دودی از آن به سوی آسمان میرود. متاَسفانه بدترین اتفاق ممکن افتاده و همه چیز از دست رفته بود

از شدت خشم و اندوه در جا خشکش زد.فریاد زد: “خدایا تو چطور راضی شدی با من چنین کاری بکنی؟”

صبح روز بعد با بوق کشتی ای که به ساحل نزدیک می شد از خواب پرید. کشتی ای آمده بود تا نجاتش دهد. مرد خسته ‘ از نجات دهندگانش پرسید: “شما ها از کجا فهمیدید من در اینجا هستم؟”

آنها جواب دادند: ”‌ ما متوجه علایمی که با دود می دادی شدیم.”
وقتی اوضاع خراب می شود نا امید شدن آسان است. ولی ما نباید دلمان را ببازیم چون حتی در میان درد و رنج دست خدا در کار زندگی مان است
پس به یاد داشته باش : دفعه ی دیگر اگر کلبه ات سوخت و خاکستر شد ممکن است دود های برخاسته از آن علایمی باشد که عظمت و بزرگی خدا را به کمکمی خواند

غرض اینکه به کار خود بیندیشیم که کجای کار ایراد دارد، اگر گیری در کار وجود دارد با توکل به خدا بر طرف کنیم و مقیاس کار را قرآن و فرمایشات اهل‌بیت «علیهم‌السلام» قرار دهیم که کارگشاست


قطعا نارسایی‌هایی در زندگی همه وجود دارد، این نارسایی‌ها علت‌های مختلفی دارند؛ بعضی وقت‌ها برای این است که ما راه را اشتباه می‌رویم!

توکّل و تکیه کردن به خدا و دعا کردن اصل قضیه است و مقدم بر هر چیزی است، اما برای رسیدن به موفقیت باید تلاش کرد باید دل قوی داشت به تکیه گاه محکمی چون خدا که هیچ چیز در این عالم نیست که یارای تقابل با او را داشته باشد .

معنای توکل این است که انسان یقین کند، سود و زیان و بخشش و حرمان، به دست مردم نیست و باید از آنها ناامید بود و اگر بنده ای به این مرتبه از معرفت و شناخت برسد که جز برای خدا کاری انجام ندهد، و به کسی جز او امیدوار نباشد و از غیر او نترسد و غیر از خدا، چشم طمع به کسی نداشته باشد، این همان توکل بر خداست