سوره مبارکه ی عنکبوت آیه 49

‏« هُوَ » : مراد قرآن است . « ءَایَاتٌ بَیِّنَاتٌ فِی صُدُورِالَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ » : آیات روشن و واضحی است در پیش فرزانگان ، و جای در سینه ایشان دارد . یعنی عالمان حقّجو و حقّگو آن را می‌پذیرند و به حقّانیّت آن ایمان می‌آورند ( نگا : فی ظلال القرآن ) . آیه‌های آشکار و روشنی است و در سینه‌های فرزانگان نگاهداری می‌شود ، و علاوه بر سطور کتابها در صدور انسانها نیز محفوظ و از دستبرد حوادث زمان در امان است . « الظَّالِمُونَ » : کفّار و مشرکین .‏

(برگرفته از تفسیر نور)

تفسیر المیزان علامه طباطبایی: .

این آیه اعراض از مطلبى تقدیرى است که از آیه قبل استفاده مى شد، چون بعد از آنکه تلاوت و نوشتن را با هم از رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) نفى کرد، و فرمود تو نه مى خواندى، و نه مى نوشتى، چنین استفاده مى شد که قرآن کتابى نیست که جمع آورى شده و با خطوطى نوشته شده باشد، لذا این سوال پیش مى آمد که پس قرآن چیست ؟ از این سوال تقدیرى و فرضى با کلمه اعراض ‍ (بل ) پاسخ داده و فرموده : (بل هو - بلکه او - قرآن - آیاتى است روشن، در سینه هاى کسانى که بهره اى از علم داده شده اند).

و در جمله (و ما یجحد بآیاتنا الا الظالمون )، مراد از ظلم، بقرینه مقام، ظلم به آیات خدا و تکذیب آنها، و استکبار از پذیرفتن آنها، از روى عناد و تعنت است.

سوره ی مبارکه زمر آیه 53

سوره مبارکه شوری آیـه ی 25

• 
  

   از آنجا که خداوند راه بازگشت را همواره به روى بندگان باز مى‏گذارد کرارا در آیات قرآن بعد از مذمت از اعمال زشت مشرکان و گنهکاران به مسأله گشوده بودن درهاى توبه اشاره کرده در اینجا نیز پس از گفتار سابق مى‏افزاید:

   «و او کسى است که توبه را از بندگانش پذیرا مى‏شود، و گناهان را مى‏بخشد» (وَ هُوَ الَّذِی یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ یَعْفُوا عَنِ السَّیِّئاتِ)

  
  

  اما اگر تظاهر به توبه کنید، ولى در خفا کارى دیگر انجام دهید، تصور نکنید که از دیده تیزبین علم پروردگار مخفى خواهد ماند، نه «او آنچه را انجام مى‏دهید مى‏داند» (وَ یَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ)

• 

• 
  
• 
  

سوره مبارکه شعرا آیه 80

• از صمیم قلب دعا کنیم برای شفای همه فرشته ها...

  
  

  ❤آمین❤

  
  

  از تفسیر جوامع الجامع:

  
  

  
  

  حضرت ابراهیم فرمود: . «إِذا مَرِضْتُ» یعنى وقتى من مریض شوم .

  
  

  و نفرمود: إذا أمرضنى یعنى وقتى خداوند مرا مریض کند

   این بدین سبب است که علّت بیشتر بیماریها افراط و تفریط خود انسان است در خوردنیها و نوشیدنیها

  
  

  
  

  از کتاب خلاصه المنهج:

  
  

  
  

  یکى از بزرگان دین روایت کرده که به بیمارستانى رفتم طبیبى دیدم نشسته و جمعى بیماران کنار ایشان جمع شده اند هر کسى از بیماری خود میگفت و آن بزرگ برای هر کسى  دوائى تجویز میکرد در این بین جوانى نزد وى آمد گونه‏اش زرد گشته بود و اثر عبادت و سیماى تقوى و صلاحیت بر ظاهرش پیدا بود، به طبیب گفت تو حکیم حاذقى مرا بیمارئى هست دوائى تجویز کن ،گفت چه مریضی ای داری؟ جواب داد که علت گناه بر مزاج من چیره گشته و بدن من بجهت سنگینی گناه گران گشته مرا در این باب علاجى فرما که موجب صحت مزاح و سبب خفت بدن من گردد طبیب گفت هلیله(درختی که میوه اش مصرف طبی دارد) صبر را بستان و با بلیله(نوعی دارو) تواضع در هاون ندم و پشیمانى افکن و بدست قهر هواى نفس آنرا نیک صلایه(دارو را در هاون کوبیدن) کن و در ظرف صحت عزم انداز و آب حیا و شرم بر او ریز و بآتش محبتش بجوشان و بکفچه عصمتش بگردان تا حباب حلم برآرد و آنگاه بروق صفا بپالاى و بمروحه رضا باد کن و در وقت سحر شربتى ازو نوش کن تا درد گناه تو بصحت عزم بر طاعت مبدل گردد و راحت یابى

سوره مبارکه طه آیه 124

• تفسیر کوتاه:

  
  

  و براى این که تکلیف آنها که فرمان حق را فراموش مى‏کنند نیز روشن گردد اضافه مى‏کند: «و کسى که از یاد من روى گردان شود، زندگى سخت و تنگى خواهد داشت» (وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنْکاً). «و در قیامت او را نابینا محشور مى‏کنیم» (وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ أَعْمى‏).

  
  

  
  

  اصولا سختی زندگى بیشتر به خاطر کمبودهاى معنوى و نبودن غناى روحى است، به خاطر عدم اطمینان به آینده و ترس از نابود شدن امکانات موجود، و وابستگى بیش از حد به جهان ماده است، و آن کس که ایمان به خدا دارد و دل به ذات پاک او بسته، از همه این نگرانیها در امان است.

• 
  
•