سوره انفال آیه 24

آن چه مسلم است معنی «قلب» در قرآن کریم، بیشتر در چیزی استعمال می‎شود که آدمی به وسیلة آن درک می‎کند و احکام عواطف باطنی‎اش را ظاهر و آشکار می‎سازد، یعنی همان روح و عقل آدمی که به وسیلة آن حکم می‎کند، چیزی را دوست و یا دشمن می‎دارد، می‎ترسد، امیداور می‎شود، آرزو می‎کند و خوشحال می‎شود.
خداوند در همه جا حاضر و ناظر و به همه موجودات احاطه دارد و مرگ و حیات، علم و قدرت، آرامش و امنیت، توفیق و سعادت همه در دست او و به قدرت اوست و به همین دلیل انسان نه چیزی را می‎تواند از او پنهان بدارد و نه کاری را بی‎توفیق او انجام دهد و نه سزاوار است به غیر او روی آورد و از غیر او تقاضا کند، چرا که او مالک همه چیز است و محیط به تمام وجود انسان، او به یک یک اجزاء وجودی انسان و توابع آن‎ها محیط است و به طور حقیقت همة آن‎ها را مالک است و در آن‎ها به هر صورت که بخواهد تصرف می‎کند و از ملک خود و تصرفاتش هر مقدار که به خواهد به انسان واگذار می‎نماید و به او تملیک می‎کند، پس خداوند، بین انسان و تمام اجزاء وجودش و تمامی توابع آن‎ها حائل است، و بین او و قلبش، بین او و گوشش، بین او و چشمش، بین او بدنش، و بین او و جانش، هر مقدار از آن‎ها را به هر نحوی که به خواهد به سود انسان تملیک می‎کند و هر مقدار را که نخواهد نمی‎کند.