سوره ی مبارکه ی بقره آیه 72

منظور از سمیع بودن خدا علم او به شنیدنی ها  است و منظور از بصیر بودن او علمش به دیدنی ها و مبصرات است

در روایات اسلامی، بحثهای گسترده‏ و وسیع و دقیقی روی این اوصاف الهی شده است که برای تکمیل بحث به گوشه‏ای از آن اشاره می‏کنیم. 

در خطبه‏ای از امیرمؤمنان علی (ع) چنین می‏خوانیم 

 نهج البلاغه، خطبه 65

  هر شنونده‏ای غیر از او، از درک صداهای ضعیف، کر است، صداهای قوی گوش او را کر می‏کند، و آوازهای دور را نمی‏شنود، و هر بیننده‏ای غیر از او از دیدن رنگهای مخفی و اجسام بسیار کوچک ناتوان است

 در جای دیگر می‏فرماید 

نهج البلاغه، خطبه 152

او شنوا است ولی نه بوسیله دستگاه شنوائی، و بینا است ولی نه با گشودن پلک چشمها

پ ن :

این تصویری مصداقی از این آیه مبارکه می باشد

برای افرادی که فکر می کنند چون به راحتی افراد بسیاری را فریب می دهند انسان های باهوشی هستند

کسانی که با احساسات، سرمایه، روح و روان انسان ها بازی می کنند

این اتفاقات مدت زیادی دوام نمی آورد

خدا خارج کننده ی چهره واقعی آن هاست