سوره بقره آیه 152

مسلم است منظور از ذکر خدا تنها یادآورى به زبان نیست، که زبان بیان کننده ی قلب است، هدف این است با تمام قلب و جان به ذات پاک خدا توجه داشته باشید، همان توجهى که انسان را از گناه باز مى‏دارد و به اطاعت فرمان او دعوت مى‏کند.

به همین دلیل در احادیث متعددى از پیشوایان اسلام نقل شده است که منظور از ذکر خدا یادآورى عملى است، در حدیثى از پیامبر ص مى‏خوانیم که به على ع وصیت فرمود و از جمله وصایایش این بود

سه کار است که این امت توانایى انجام آن را (بطور کامل) ندارند

مواسات و برابرى با برادر دینى در مال

اداى حق مردم با قضاوت عادلانه نسبت به خود و دیگران

خدا را در هر حال یاد کردن

منظور سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا اله الا اللَّه و اللَّه اکبر نیست، بلکه منظور این است هنگامى که کار حرامى در مقابل او قرار مى‏گیرد از خدا بترسد و آن را ترک گوید"

ولى به هر حال چه جالب است که خداوند با آن عظمت، ذکر بندگان را در کنار ذکر خود قرار مى‏دهد، بندگان در آن عالم محدود و کوچکشان و خداوند بزرگ در آن عالم نامحدود و بى انتها با آن همه رحمتها و برکات!