روایت شده "معاذ بن جبل" از صحابه با دیده گریان خدمت رسول خدا(ص) رسید و سلام کرد، حضرت جواب فرمود و آنگاه پرسید چرا گریه می کنی؟ در جواب گفت؛ جوانی زیبا، بر در خانه است و همچون مادر جوان مرده گریه می کند و می خواهد به خدمت شما شرفیاب شود. حضرت فرمود؛ برو و جوان را نزد من آر، معاذ او را نزد آن حضرت برد، پس ازسلام، حضرت پرسید؛ جوان! چه چیز ترا به گریه انداخته است؟ گفت؛ چگون گریه نکنم در صورتی که مرتکب گناهانی شده ام که اگر خداوند بزرگ به بعضی از آنها مرا مواخذه کند وارد جهنم نماید و هرگز مرا نیامرزد؟!
در ادامه روایت آمده که حضرت فرمود به خدا مشرک شدی؟ گفت؛ به خدا پناه می برم که به خدایم شرک آورده باشم! فرمود؛ آیا کسی را که کشتن او حرام است کشته ای؟ گفت؛ نه، پیامبر اکرم(ص) فرمود؛ خداوند گناهانت را می آمرزد، گرچه به اندازه زمین های هفتگانه، دریاها، ریگها، درختان و مخلوقات درون آنها، باشد گفت؛ از همه اینها بزرگتر است. حضرت فرمود؛ خداوند گناهانت را می آمرزد گرچه به اندازه آسمانها،ستارگان،عرش و کرسی باشد.گفت؛گناهان من از همه آنها بزرگتر است.
معاذ در ادامه روایت می کند پیامبر(ص) با حالت خشمناکی نظر افکند و فرمود؛ وای بر تو ای جوان! گناهان تو بزرگتر است یا پروردگار تو؟ جوان به رو در افتاد و می گفت؛ سبحان الله ربی ما شی اعظم من ربی؛ ای پیامبرخدا! پروردگار من بزرگتر از هر بزرگی است. حضرت فرمود؛ آیا گناه بزرگ را جز بزرگ می آمرزد؟ جوان گفت؛ نه، آنگاه جوان ساکت شد
