- ۲ نظر
- ۱۴ بهمن ۹۴ ، ۲۱:۳۶
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) روایت شده که فرمود :
«کسى که والدین خود را بیازارد مرا اذیت کرده و کسى که مرا بیازارد خداى را آزرده و کسى که خدا را بیازارد ملعون است
از حضرت امام صادق (علیه السلام) روایت شده که : «کسى که به پدر و مادرش از روى غیظ بنگرد در حالى که والدین بر او ستم کرده باشند خداوند نماز او را نمى پذیرد
روایت شده که مردى خدمت حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) آمد ، عرض کرد :
کار زشتى نبوده مگر این که من انجام داده ام. آیا براى من توبه اى هست ؟
حضرت فرمود : برو به پدرت نیکى کن تا کفاره گناهانت گردد. چون آن شخص رفت ، فرمود : اگر مادرش زنده بود نیکى به او بهتر بود
اى رسول خدا به چه کسى نیکى کنم ؟ فرمود : به مادرت.
عرض کرد ، بعداز او به چه کسی ؟
فرمود : به مادرت.
براى سومین بار عرض کرد : بعد از او به چه کسی ؟
باز فرمود : به مادرت.
و در چهارمین بار ، وقتى این سوال را تکرار کرد ، فرمود : به پدرت
🔴 جمله ای که خواب را از چشمانتان میگیرد
✅کلام گهربار علی علیه السلام :
🔹"ما لابن آدم و الفخر، أوله نطفه، و آخره جیفَه، لا یرزق نفسه، و لا یدفع حتفه"
⭕️ آدمیزاده را چه جای فخرفروشی
که در آغاز نطفه ای است و در پایان لاشه ای
به تن خویش، روزی رسان نباشد و در رویارویی با مرگ، کمترین ایستادگی نتواند
✅ جمله ای دیگر از امیر بیان علیه السلام:
🔹" وَضْع فخرک، وَ احْطُط کِبْرَکَ، وَ اذْکُر قبرک، فَاِنّ علیه ممرک و کما تدین تدان، و کما تزرع تحصد … لایتخاحزون و لایتناسلون و لایتزاورون و لایتجاورون
⭕️ فخرفروشی را کنار بگذار
و از مرکب تکبر به زیر آی
به یاد قبرت باش که گذرگاه تو به سوی عالم آخرت از آنجاست
همانگونه که به دیگران جزا میدهی به تو جزا خواهند داد
و همانگونه که بذر می افشانی درو خواهی کرد
و آنچه امروز از پیش می فرستی فردا بر آن وارد خواهی شد
پس برای خود در سرای دیگر جائی مهیا ساز
خداوند را به من معرفی کن
در روایتی امده است که مردی خدمت امام صادق(علیه السلام) رسید و گفت : یابن رسو الله! خداوند را به همان گونه ای که هست به من معرفی کن.
حضرت فرمودند: آیا تا به حال سوار کشتی شده ای؟
جواب داد: بله.
- آیا کشتی تو شکسته است، به گونه ای که نه کشتی دیگری باشد و نه شناگری که تو را نجات دهد؟
- بله.
- آیا در آن حال قلبت به چیزی مرتبط نشده که قدرت داشته باشد تا تو را از این مهلکه نجات دهد؟
- بله.
حضرت فرمودند: این همان خدایی است که بر نجات و فریادرسی قدرت دارد، در جایی که هیچ نجات دهنده و فریادرسی نیست.
این از ویژگی های انسان است که هنگام گرفتاری به یاد خدا می افتد و در همه حال او را صدا می زند؛ اگرچه ممکن است بعد از رفع مشکل ، دوباره خدا را فراموش کند.
آری هنگامی که امواج بلاها، سختی ها و حوادث دردناک، انسان را احاط ه کرد و دست او از همه جا کوتاه شد، حجاب هایی که جان او را فراگرفته بود، کنار می رود و با تمام وجود خدا را می بیند و با اخلاص فراوان خدا را می خواند، اما پس از رفع گرفتاری ها، دوباره پرده های غفلت سراسر وجود انسان را فرا می گیرد، به همین دلیل، خداوند در بعضی مواقع به مردم سختی هایی می دهد تا به درگاه او روی اورند و تضرع کنند.
اضطرار چیست و مضطر کیست؟
اضطرار حالتی درونی است و زمانی به وجود می آید که انسان هیچ وسیله و پناهگاهی برای حل مشکل خود ندارد و دستش از همه ی راه های طبیعی کوتاه شده است، در این حالت درونش او را به یک وسیله ی معنوی راهنمایی می کند و به وسیله ی آن، امید و نجات پیدا می کند.دل انسان در حالت اضطرار به گونه ای به خداوند متصل می شود که آدمی با تمام وجودش خدا را می بیند و صدایش می زند.
رابطه ی اضطرار و احابت دعا
از آیه ی محل بحث می توان دریافت که برای اجابت دعا، تحقق دو شرط لازم است:
۱- انسان به حد اضطرار و درماندگی برسد« امن یجیب المضطر»
۲- انسان از تمام اسباب مادی ناامید بشود و با تمام وجود، فقط خدا را بخواند« اذا دعاه»
در این حالت، انسان ارتباط قوی و محکمی با خدا پیدا کرده و خداوند نیز دعای او را مستجاب و گرفتاری او را برطرف می کند.« و یکشف السوء»