سوره اعراف آیه 25

 به هر عکسی که نگاه کنید، بعد از ذوق و شوق اولیه، وقتی عمیق‌تر می‌شوید، غصه‌ای پنهان در دل می‌نشیند. آدم‌های عکس‌های قدیمی یا از میان ما رفته‌اند یا اگر هستند، پیر شده‌اند. جوان‌ها از دیدن عکس‌های کودکی‌شان حسرت می‌خورند و پیر‌ها از دیدن عکس‌های جوانی. هرچند حسرت دومی‌ها خیلی بیشتر از اولی‌هاست. جوان‌ها شاید هنوز درکی از گذر زمان، عمر و چیزهایی که از دست داده‌اند، نداشته باشند اما پیرترها همه اینها را با گوشت و پوست و استخوان درک می‌کنند. جوان‌ها هر روز اتفاق و ماجرا و داستانی جدید در زندگی‌شان رخ می‌دهد و امان این جور فکر‌ها را به آنها نمی‌دهد. 

بزرگ تر ها، زندگی‌شان ثباتی گرفته، شاید عبور زمان را بهتر درک کنند. آلبوم عکس‌، پر است از روزهای رفته، آدم‌های رفته و چه‌بسا فرصت های برباد رفته. من فکر می‌کنم ورق زدن آلبوم عکس‌ها یکی از غم‌انگیزترین و در عین حال لذت بخش ترین کارهای روی زمین است چون به یاد می‌آورد قدر چه کسانی و چه چیزهایی را ندانسته‌ایم و یا دانسته ایم

یاد فرصت هایی میافتیم که شبیه دو راهی در زندگی بودند، اگر سمت راست می رفتیم یک زندگی کاملا متفاوتی را رقم میزدیم! فرصت هایی که مثل ابر در آسمان با یک لحظه غفلت از دست رفتند، چه زیبا گفت مولایمان وَالْفُرْصَهُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحابِ، فَانْتَهِزُوا فُرَصَ الْخَیْرِ (فرصت به مانند ابر گذرا مى گذرد، پس فرصت هاى نیک را غنیمت دانید)