آیات قرآن جامعیت وصف ناپذیــری دارند و در هـر زمــــان شامل مصـــادیق مختلـــف می شــود قـــابــل ذکــر اســـت کــه هـر تصویر دراین وبلاگ صرفا اشـاره به دلالــت کامــــل آیــه نیســـت بلـــکه مصـداقی از مصادیق است. در ضمــــــن استفــــــاده از تصــــــاویر در فضای مجـــازی با ذکـــر منبـــع مــــوجب خوشحالی ماست.
.بعد از دستور قیام عبادت شبانه و اشاره اجمالى به آثار عمیق آن به ذکر پنج دستور که مکمّل آن است پرداخته، مىفرماید:
. «و نام پروردگارت را یاد کن» (و اذکر اسم ربک).
مسلم است منظور تنها ذکر نام نیست، بلکه توجه به معنى است چرا که یاد برگزیده تفسیر نمونه، ج5، ص: 315
لفظى مقدمه یاد قلبى است، و ذکر قلبى روح و جان را صفا مىبخشد، و نهال معرفت و تقوا را در دل آبیارى مىکند.
در دستور دوم مىفرماید: «تنها به او دل ببند» و از غیر او قطع امید کن و خالصانه به عبادتش برخیز (و تبتل الیه تبتیلا).
. «تبتل» آن است که انسان با تمام قلبش متوجه خدا گردد، و از ما سوى اللّه منقطع شود، و اعمالش را فقط به خاطر او به جا آورد و غرق در اخلاص گردد.
توضیحات :
« أذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ » : نام پروردگارت را ببر و به یاد او باش . ذکر خدا بکن . « تَبَتَّلْ » : کنارهگیری کن . مراد دوری از مردم و با تمام وجود متوجّه خدا شدن و در خلوت شبها به عبادت پرداختن است .
مثل اونی که برای ان مع العسر یسرا هست که یه طناب!یه بادکنک به درخت به درخت گره خورده اونم خیـــــلی زیبا تر هست :)
ممنون