شخصی به امام صادق علیه السلام گفت: گروهی ازدوستان شماگناه می کنندومی گویند:«به رحمت خداامیدواریم».
امام فرمود:« آنها دروغ می گویندکه دوست ماهستند، آنهادوست مانیستند بلکه قومی هستندکه آرزوهای بیجا آنهارابه این طرف وآنطرف می کشاند کسی که به چیزی امیدوارباشد، برای رسیدن به آن، کارمی کند، وکسی که ازچیزی خائف وترسان است، ازآن دوری می نماید.»
همه بزرگان دین و روانشناسان خشم را کلید همه بدی‌ها معرفی می‌کنند، آنان بر این باورند که برای تصمیم‌گیری مناسب و درست باید از قلب زنده و عقل سالم کمک گرفت و از آنجا که خشم هم قلب را می‌میراند و هم عقل را از کار می‌اندازد؛ راهی برای خیر باقی نمی‌ماندانسان ها را از دامنگیر شدن در این دام بزرگ نفی کرده اند . آنچنان که بقراط حکیم گفته:
«من از کشتی طوفانی که در امواج متلاطم دریا دچار شود و در بین لُجّه‌ها و کوههای دریایی گرفتار شود، امیدوارترم از شخصی که آتش غضبش افروخته است و کشتی وجودش گرفتار لُجّه‌های سخت غضب است؛ زیرا کشتی را ملاحان ماهر با حیله‌ها و طرق‌های علمی نجات می‌توانند بدهند، ولی این شخص در این حال امید و چاره و حیله از او منقطع است؛ زیرا هر حیله‌ای که به خرج بری از قبیل نصایح و مواعظ و هرچه با او فروتنی کنی، بر شعله و مایه آن می‌افزاید.»
