اللَّهُمَّ لا تُؤَاخِذْنِی فِیهِ بِالْعَثَرَاتِ وَ أَقِلْنِی فِیهِ مِنَ الْخَطَایَا وَ الْهَفَوَاتِ وَ لا تَجْعَلْنِی فِیهِ غَرَضاً لِلْبَلایَا وَ الْآفَاتِ بِعِزَّتِکَ یَا عِزَّ الْمُسْلِمِینَ
خدایا مرا در این ماه بر لغزش ها سرزنش مکن، و از خطاها و افتادن در گناهان دور بدار، و هدف بلاها و آفات قرار مده، به عزّتت اى عزّت مسلمانان.
انواع دعوت
دعوت زبانى:
برخی از دعوتها، زبانی و صریح میباشد که در قرآن کریم نیز آیاتی با لفظ «قل» یعنى بگو، آغاز
می شود. ما نیز باید در برخی موارد به وسیله زبان دعوت کنیم.
دعوت عملى:
گاهی نباید از زبان و صراحت استفاده کنیم بلکه باید از طریق عمل و رفتار خود، برخی موارد را متذکر شویم. قرآن میفرماید: «و ثیابک فطهّر»(1)؛ لباس خود را تطهیر کن (تا دیگران نیز با دیدن شما، لباسهای خود را تطهیر کنند).
دعوت مستقیم:
گاهی باید دعوت به صورت مستقیم باشد. قرآن میفرماید: «أقیموا الصّلوة» (2)؛ به طور مستقیم به مردم بگو: نماز به پا دارید.
دعوت غیرمستقیم:
گاهی دعوت غیر مستقیم است که در قرآن نیز با بیان داستانهایی، مواردی به صورت غیرمستقیم به ما تذکر داده شده است. مثلاً وقتى قرآن مىگوید: برادران حسود، یوسف را به بهانه بازى بردند و او را در چاه انداختند، دعوتی که امکان دارد توسط شیطان صورت بگیرد!
دعوت جمعى:
گاهی باید مطلبی را به صورت دسته جمعی متذکر شد نه فردی. قرآن میفرماید: «و کان رَسولاً نَبیّاً»(3)؛ پیامبران، مأمور به دعوتِ عموم مردم بودند.
دعوت خصوصى:
گاهی هم دعوت باید خصوصی و شخصی باشد. قرآن در این باره میفرماید: «و کان یَأمر أهله بِالصّلوة»(4)؛ پیامبر موظّف است خانواده خود را به نماز دعوت کند.
دعوت همسر و فرزند:
گاهی دعوت را باید از خانواده و نزدیکان خود آغاز کنیم. خدای متعال میفرماید: «قل لازواجک و بَناتک»(5)؛ اى پیامبر! به همسران و دخترانت بگو ... .
دعوت فامیل:
گاهی دعوت فراتر میرود و باید به فامیل و اقوام نیز کشیده شود. مثل این که خداوند میفرماید: «و أنذر عَشیرتک الاقربین»(6)؛ بستگان نزدیکتر را هشدار ده.
دعوت هموطنان:
بعضی اوقات پس از دعوت خانواده و اقوام باید پا را فراتر نهیم و هممیهنان را دعوت به نیکی کنیم. مثل این که خداوند به پیامبر فرمان داد: «لِتُنذر اُمّ القُرى و مَن حَولها»(7)؛ مردم مکه و اطراف آن را هشدار ده.
دعوت جامعه بشریّت:
و گاهی نیز مسئولیت خیلی سنگین میشود و دعوت، حکم جهانی پیدا میکند: «اِنّى رسول الله الیکم جَمیعاً»(8)؛ من به سوى همه شما فرستاده شدهام.
آرى، غوّاصى که به دنبال لؤلؤ و مرجان است و صیّادى که به دنبال صید ماهى است، نباید تلاش خود را به یک گوشه دریا و به یک ماهى و لؤلؤ متمرکز کند.
افرادى که به دنبال به دست آوردن سود بیشترى هستند، عمر خود را در داد و ستد یک کالا تلف نمىکنند.
