پست مهمان از پیج قرآن فارسی

پیج قرآن فارسی

سوره مبارکه بقره آیه 186

🔹مفسّر بزرگ قرآن علامه طباطبایی این آیه را یکی از زیباترین و لطیف‌ترین آیات قرآن در زمینه دعا می‌داند

🔹او می گوید خداوند در بسیاری از آیات قرآن با بندگان خود با استفاده از لفظ «من» و «ما» سخن گفته است، یکی از شگفت‌انگیزترین آیات، آیه‌ای است که خداوند در آن چند بار لفظ «من» را بکار برده است و این آیه در وصف رابطه خدا با بندگان و ضمانت کردن استجابت دعای ایشان است

آری خدای من  آری خدای من

تو را بخشنده پنداشتم و گنه کار شدم،

تو را وفادار دیدم و هر جا که رفتم باز گشتم،

تو را گرم دیدم و در سردترین لحظه ها به سراغت آمدم ،

اما...

اما...

تو در من چه دیدی که به من وفادار ماندی...؟

سوره حدید آیه 6

امام علی (علیه السلام) می فرمایند: 

«کسى که سفره دل خویش را (نزد این و آن بدون هیچ فایده) باز کند (و مشکلات خود را فاش سازد) رضایت به ذلت خود داده است»

وَ رَضِیَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ

آن گاه امام علیه السلام مى فرماید: «کسى که زبانش را بر خود امیر سازد شخصیت او تحقیر مى شود»

وَهَانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَیْهَا لِسَانَهُ

منظور از امیر شدن زبان آن است که از تحت کنترل عقل و فکر خارج شود و هر چه بر زبانش آمد بگوید. بدیهى است سخنانى که از فکر و عقل و تقوا سرچشمه نمى گیرد در بسیارى از موارد خطرهایى ایجاد مى کند که انسان قادر بر جبران آن نیست و گاه اسباب رنجش افراد آبرومند و سبب ایجاد اختلاف در میان مردم و کینه و دشمنى نسبت به گوینده و دیگران مى شود

در حدیث دیگرى در سلسله همین کلمات قصار مى خوانیم:

«مَنْ کَثُرَ کَلَامُهُ کَثُرَ خَطَؤُهُ؛ 

کسى که زیاد سخن گوید اشتباهات زیادى خواهد کرد». و این خطاى بسیار باعت تحقیر و بى ارزش شدن او در نظرها مى شود.

شاید سوال پیش بیاید که آیا درد و دل کردن اشتباه است؟ ما می گوییم باید احتیاط کرد. چه طور ما برای گرفتن عکس خانوادگی هر جا نمی رویم و عکس ناموسمان را به هر کسی نمی دهیم. این احتیاط طبیعی است. این محتاط بودن در گفتن راز هم باید باشد. توجه کنیم که این امانتی که در غالب راز به دیگران می سپاریم چقدر ارزش دارد؟ پس باید احتیاط کرد.

در همین زمینه روایت است که : سرُکَ أسیرُک، فإذا أفشَیتَهُ سرتَ أسیرَه. یعنی سر تو اسیر تو است. وقتی فاشش کردی تو اسیر او می شوی. وقتی رازی را به کسی می گوییم، اول نگران این هستیم که کس دیگری متوجه راز ما نشود. در حالی که اگر نمی گفتیم کسی خبر نداشت و راز ما اسیر دل خودمان بود

روشن است هرگاه انسان نزد طبیب درد خود را بگوید و از وى راه درمان بطلبد یا پیش قاضى ظلمى را که بر او رفته بیان سازد و از او احقاق حق بخواهد یا نزد دوستش از گرفتارى خود براى گرفتن وام سخن بگوید کار خلافى نکرده و به دنبال مشکل گشایى بوده؛ اما طرح مشکلات نزد کسانى که هیچ گونه توانایى بر حل آن ندارند اثرى جز ذلت و سرافکندگى انسان نخواهد داشت. در این گونه موارد باید خویشتن دار بود و لب به شکایت نگشود

سوره حشر آیه 19

کسی که نه به یاد خداست و نه به فکر خود ، از ارتکاب هیچ عمل خلاف وگناهی روی گردان نیست ، مثل چنین شخصی مانند کسی است که در مسیرهای خطرناک و پرتگاه های مخوف ، بر مرکبی چموش - آن هم بی لگام و افسار - سوارشود و هر لحظه ممکن است به دره ای هولناک سقوط کند و هلاک شود

خود را از همه امتیازات و مواهب مخصوص اهل ذکر محروم می کند و از آنها بهره ای نخواهد داشت

حضرت علی بن ابی طالب - علیه آلاف التحیة و الثناء - در خطبه ای اهل ذکر را بسیار نیکو وصف کرده است

بی گمان برای ذکر و یاد خدا اهلی است که دنیا را با آن معاوضه نموده . ایام زندگی را با یاد او سپری می کنند ودر گوش غافلان ندا در می دهند و آنان را از محرمات الهی باز می دارند . مردم رابه اجرای عدالت فرا می خوانند و خود نیز بدان پای بندند و آنان را از کارهای زشت باز می دارند و خود نیز از آنها اجتناب می کنند . در حالی که هنوز در دنیا به سرمی برند گویی دنیا را پیموده و به آخرت رسیده اند و امور مربوط به آن را از نزدیک مشاهده کرده اند

اکنون ای عزیز ! خوب تامل کن و بنگر در طول شبانه روز چقدر به یاد خدایی و تا چه اندازه دلت متوجه خداست و تا چه حد در کارها خدا را در نظر داری ؟ آیا از آنانی که مصداق فرموده امیر مؤمنان علی علیه السلام هستند ؟ یا از آنانی که در فکر ودلشان همه چیز هست جز یاد خدا و مراعات همه چیز و همه کس را می کنند

جز مراعات خدا ؟

اگر از گروه اولی خوشا به حالت و گوارایت باد دولت و غنیمتی که خداوند به تو ارزانی داشته و خواهد داشت ؛ گوارایت باد بهجت و سروری که نصیبت شده و خواهد شد . ولی اگر خدای ناکرده از گروه دومم ، بدا به حالم و وای بر من از افتضاحی که برای خود به بار آورده ام و خواهم آورد . وای بر من ! از حسرت وندامتی که در قیامت بدان دچار خواهم شد و از آن راه گریزی نخواهم داشت

سوره مومنون آیه 23

راهی برای رسیدن به خدا؛ امتحان کنید!

وقتی مسافر هستید دوست دارید خیلی سریع و راحت به مقصد برسید اگر عازم شهر یا کشوری دیگر باشید هواپیما و ماشین و کشتی و ... وسایلی هستند که شما را به مقصدتان می‌رسانند. شاید بهترین گزینه برای یک سفر خوب و راحت هواپیما باشد تا علاوه بر این که خستگی راه را به حداقل می‌رساند سرعت و راحتی آن لحظات خوشی را به شما هدیه می‌کند

انسان موجودی ایستا و بی حرکت نیست بلکه سالک و رونده است و مقصود این حرکت و سلوک نیز لقا الله است قرآن کریم خطاب به همه انسان‌ها می‌فرماید :

یا ایها الانسان انک کادح الی ربک کدحا فملاقیه

همه افراد بشر مؤمن و کافر مسافر الی الله هستند و همگی آنان به ملاقات پروردگارشان خواهند رسید با این تفاوت که مؤمنان جمال و مهر حق را ملاقات می‌کنند و کافران جلال و قهر او را

یکی خدا را با وصف ارحم‌الراحمین ملاقات می‌کند و دیگری او را به وصف اشد المعاقبین.طریق و راه رسیدن به خداوند و ملاقات او نامحدود است و انسان از هر راهی که برود به خدا می‌رسد تنها یک راه صراط مستقیم و راه هدایت است و دیگر راه‌ها منحرفند

صراط مستقیم و راه های انحرافی را کتب آسمانی و خصوصاً قرآن کریم معرفی کرده‌اند و این انسان است که باید راه خودش را مستقیم انتخاب کند یا از طریق نهر بزرگ صراط المستقیم به عمق دریا برسد و یا از طریق جویبارهای پیچ در پیچ برود و در کناره های دریا بماند. صراط  مستقیم نزدیک‌ترین و سالم‌ترین راه رسیدن به خداست

اعمال انسان طریقه راه رفتن او را بر پل صراط ترسیم می‌کند ،چرا که قیامت روز ظهور اعمال ما می‌باشد آنچه در این دنیا انجام دادیم و چشمانمان توان دیدن باطن اعمال را نداشت در قیامت باطن و رفتار و نیاتمان را به ما نشان می‌دهند ؛ عده ای در طی این مسیر مانند کسانی اند که با صورت بر روی زمین افتاده و خود را می‌کشند