سوره مبارکه القصص آیه 24

همه ما انسان‌ها از اینکه نیازمند باشیم و احساس فقر و کمبود کنیم، ناراحت می‌شویم، اما معمولا اصحاب دنیا به دنبال تملق مردم هستند تا از این طریق کمبود و فقرشان را جبران کنند، اما کسی که به دنبال خواسته خدا باشد، غنای خودش را در درون خودش جستجو می‌کند و دیگری نیازی به تملق کردن برای مردم ندارد، چون دلبسته دنیا نیست و خداوند نیاز او را کفالت کرده، پس احساس فقر نمی‌کند.

انسان‌ها از چند حالت خارج نیستند، یا به دنبال لذت‌های آنی هستند که اسیر هوای نفس می‌شوند و به چیزی دیگر توجه ندارند، این انسان فقط به فکر لذت است و دیگری کاری به خداوند ندارد و کافر شناخته می‌شود. اما مومنین هم سه دسته هستند، دسته اول به دنبال منافع مادی از راه حلال هستند، اما دسته دوم بیشتر به فکر نعمت‌های اخروی هستند و کمتر به نعمت‌های دنیوی می اندیشند، دسته سوم ولی به فراتر از نعمت‌های دنیوی و اخروی فکر می‌کنند و به دنبال لذت اصلی یعنی همان لقای الهی هستند.

امام علی(ع) فرمودند که من خداوند را از ترس جهنم یا شوق به بهشت عبادت نکردم، بلکه چون خداوند را شایسته عبادت دیدم، او را عبادت کردم. برخی در آخرت به مقام لقای الهی می‌رسند و چنین مقامی را خداوند به شهیدان وعده داده است.

خداوند به دسته اول مومنین وعده داده است که اگر با هوای نفس مقابله کنند، روزی آنها را تامین خواهد کرد، خداوند به دسته دوم مومنین هم وعده داده که اگر از هوای نفس تبعیت نکنند، غصه دنیا را از آنها خواهد برداشت تا به فکر آخرت باشند. اما وعده خداوند به دسته سوم مومنین این است که در آخرت به دیدار محبوب خودشان نائل می‌شوند و این بالاترین نعمت برای یک بنده عاشق خداوند است.

درس اخلاق آیت الله مصباح یزدی